GeneaWiki

Tato stránka je pouze pro čtení. Můžete si pouze prohlédnout zdrojový kód, ale ne ho měnit. Zeptejte se správce, pokud si myslíte, že něco není v pořádku.
====== Czy na szkodniku można zarobić? Pomysł na winniczka. ======

https://pixabay.com/static/uploads/photo/2010/12/13/09/57/pony-2009_960_720.jpg
Jednymi z w najwyższym stopniu zróżnicowanych mięczaków zamieszkujących Ziemię są ślimaki. Ocenia się, iż ziemię zasiedla prawie że 105 tys. gatunków, z czego przeszło 250 gatunków można spotkać w naszym kraju. Patrząc na ich występowanie możemy stwierdzić, że ślimaki nie owładnęły wyłącznie powietrza. Spotyka się je we wszystkich niszach, a w takim razie tak suchy ląd, jak i morza oraz akweny wody słodkiej. Występują podstawy archeologiczne potwierdzające, iż jadalne ślimaki to najstarsze zwierzęta hodowlane, szerzyły się po kontynencie z miejsca na miejsce pospołu z ludźmi po ostatnim zlodowaceniu, w charakterze żywych zapasów białka. Walory kulinarne ślimaków ceniono już w starożytności. Uważano, że mają też cechy wspomagające a także sądzono, iż działają jak afrodyzjak. Ich kulinarne użycie przetrwało do dzisiaj. Na starym lądzie ślimaki najbardziej lubione są w kuchni francuskiej. Mięczaki te są także znane w kuchni azjatyckiej, głównie japońskiej i chińskiej oraz na czarnym lądzie. O [[http://www.inglisz.co.pl/|adres]] Ślimaki znamionują się dość dużą zawartością solidnej postaci białka przy równoległej niewielkiej ilości tłuszczu, której trzy ćwierci stanowią kwas linolowy i kwas linolenowy. Mięso ze ślimaka zawiera też sporo miedzi, cynku i selenu. Ślimaki jadalne pochodzą przede wszystkim z ferm hodowlanych. Są hodowane w zasadzie dwie rasy, nadal zbieranego w naszym kraju winniczka bądź afrykański ślimak o wydatnie krótszym cyklu hodowli Helix aspersa Maxima. Dane statystyczne ukazują, że roczne spożycie mięsa ze ślimaka na świecie przekracza już pułap 30 tys. ton. Hodowle tych mięczaków po raz pierwszy pojawiły się w Polsce pod koniec lat osiemdziesiątych no i osiągają coraz większy rozgłos. Aktualnie ślimacze hodowle są prowadzone w trzech systemach: wewnętrznym, zewnętrznym i ich kombinacji. Chów wewnętrzny to uprawa na izolowanym, specjalnie dobranym lokum mienionych ślimaczarnią. Hodowla tego rodzaju stanowi typ chowu intensywnego, jaki trwa circa trymestr, w toku jakiego udaje się zorganizować trzy czy nawet 4 cykle hodowlane. Póki co wysoką wziętością jawi się hodowla mieszana, której pasuje klimat Polski. Polega to na tym, że wylęgi i hodowla przez pierwszy miesiąc życia odbywają się w ślimaczarniach, natomiast potem mięczaki przenosi się do parku hodowlanego, w którym tuczy się je do uzyskania oczekiwanej komercyjnie okazałości.
GeneaWiki

Uživatelské nástroje

Nástroje pro tento web

Nástroje pro stránku
